Σίβυλλα η εν κουτουκίω

Αρχές της δεκαετίας του ’70.
Ένα κουτούκι τόπος συνάντησης της μικρής επαρχιακής πόλης.
Μια μικρογραφία της Ελληνικής κοινωνίας, με τις χαρές, τις λύπες και κείνη -την ζυμωμένη με το γενετικό υλικό μας- εμμονή στα δεινά και στις πληγές αυτού του τόπου.
Εδώ περιπλανώμενες σίβυλλες θρηνούν το παρελθόν και προλέγουν το μέλλον.
Ιδανικό περιβάλλον για να μεταμορφωθούν οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι σε ήρωες μιας άμετρης αρχαίας τραγωδίας.
Μια άλλη Κλυταιμνήστρα, μια μικρή Ηλέκτρα, ένας σύγχρονος Ορέστης, ο αιώνιος Εφιάλτης, τα χορικά με συνοδεία μπουζουκιού και ο χορός που σχολιάζει με λαϊκή σοφία τα τεκταινόμενα!
Το κρασί μεθά, όπως ο έρωτας, η ζάλη λύνει τη γλώσσα, βαραίνει το βήμα στο αργό ζειμπέκικο, και τότε το τραγούδι γίνεται ανάγκη, όπως η κραυγή!