Είμαστε έξυπνοι που καταφέραμε τόσα, ή είμαστε βλάκες που τα κάναμε όπως τα βλέπουμε σήμερα?
Από χρόνο σε χρόνο, από μέρα σε μέρα, χάνουμε την αυθεντικότητά μας, ξεχνάμε τις ρίζες μας, τη μουσική μας, την κουλτούρα μας, θυσιάζουμε παραδόσεις, αρχές, ιδανικά, όλα στην πυρά μιας παγκοσμιοποίησης που μας “εξαγνίζει ισοπεδώνοντάς μας”, και μας παραδίδει χωρίς ήθος και συνείδηση στην επόμενη εποχή της ανθρωπότητας, στην εποχή των κλώνων και των ρομπότ.
Ντύσιμο unisex, με σημασία στην φίρμα και στην διαφημιστική καμπάνια και όποιος διαφέρει, κυκλοφορεί σαν ηλίθιος.
Όποιος έχει διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, σκέφτεται σαν ηλίθιος.
Όποιος έχει διαφορετική άποψη για τη ζωή, είναι ηλίθιος. Ηλίθιος – Ηλίθια – Ηλίθιο.
Ο χαρακτηρισμός που κάνει περιττή κάθε προσπάθεια κατανόησης της διαφορετικότητας.
Που κάνει αδιανόητο το διάλογο.
Που εμφανίζει σαν χαμένο χρόνο την απλή προσέγγιση.
Και κάπου εκεί εμφανίζεται και μια κατάρα, έτσι, για να δίνουμε άλλοθι στις αιτίες που την δημιούργησαν και για να ξεχωρίζουμε οπαδικά τους δικούς μας απ’ τους άλλους.
