Οι περιπέτειες του Βαρώνου Μινχάουζεν

Έτος 1800, 1993, 2000 ή 2018.
Πόλη Βελιγράδι, Βηρυτός, Καμπούλ ή Τάπκα.
Πόλεμος.
Σ’ ένα θέατρο κοντά στην εμπόλεμη ζώνη, ένας θίασος παρουσιάζει τις «Περιπέτειες του Βαρώνου Μινχάουζεν», όμως ο βαρώνος Μινχάουζεν -ο πραγματικός- βρίσκεται εκεί, ανεβαίνει στη σκηνή, σταματά την παράσταση και ξεκινά την «αληθινά» δική του ιστορία.
Αυτός ο μεγάλος παραμυθάς πάει στους παραμυθάδες και τους λέει ιστορίες, τους βάζει μέσα και τους κάνει να συμμετέχουν.
Ξεκινά να ξαναβρεί τους συντρόφους του και να σώσει την πόλη.
Με παραμύθια.
Ό,τι σκέφτεται ο Βαρώνος συμβαίνει, ό,τι φαντάζεται υπάρχει. Δε γνωρίζει την έννοια του φόβου, δε γνωρίζει την άρνηση στη ζωή. Τα βάζει πολύ συχνά με το θάνατο και ακόμα συχνότερα με τη ζωή.
Οι περιπέτειες του Βαρώνου Μινχάουζεν τόσο αληθινά ψεύτικες και τόσο ψεύτικα πειστικές, μένουν στη μνήμη σαν μια ανάσα υπερβολής, τόλμης, μια ανάσα ελευθερίας, απόλυτης ελευθερίας, που μόνο το παραμύθι μπορεί να προσφέρει.